Bir varmış bir yokmuş.Evvel zaman içinde kalbur zaman dışında,develer tellal iken pireler berber iken bir güzel ülkem Türkiyemde bir Ramazan ve onun kadim dostu davulcu-su varmış. Şeklinde masalsı bir giriş yapmak istedim ramazan ayının sonlarına geldiğimiz bu günlerde.Bayram dolayısıyla ailemin yanına Bursaya geldim ve ilk sahur maceram sonunda bu konuda birşeyler yazmaya,isyanımı dile getirmeye karar verdim. Hangi konuda Melih bizi aydınlatır mısın?Aydınlatayım tabi gençlik aydınlanmak için sabırsızlanıyor:P Gecenin kaçı hatırlamıyorum.Bir gürültü ile uyandım.

Efendim bu sosyal medya üzerine bir süredir kafa yoruyorum.Sosyal medya denince akla gelen facebook ve twitter.Şahsımın bir twitterı yok.Facebookuda çok aktif olarak fazla olmasa da kullanıyorum. Nedir beni bu kafa yordurtan şey?Buradaki pastayı gördüm ve bunlara rakip üçüncü bir site kurmaya karar verdim.Adı da çok orjinal facewitter :) Yok yaa yok şaka yaptım.Ne site kurması.Kafa yorduğum şey sosyal medya dediklerimiz bizi sosyalleştiriyor mu yoksa insani özelliklerimizi duygularımızı yitirmemize mi neden oluyor?

Öyle simgeler,semboller,kısaltmalar oldu mu sizin hayatınızda da?Gördüğünde içinde çeşitli hormonların salgılanmasına neden olan,bazen mutluluk ,bazen heyacan tattıran simgeler , semboller… Mesela senelerdir kurtulamadım 29C tarabya üstü,29D ferahevler ya da 25T sarıyer otobüslerini gördüğüm anda hissettiğim heyecan ve mutluluktan.Ne alaka demeyin.6 yıl boyunca devam ettiğim yıldız teknik üniversitesi halk oyunları ekibine her cumartesi sabahı ya da hafta içi akşamları hep bu otobüslerle eriştim.Beşiktaşta,4 Leventte ya da eminönünde beklerken gelmesini ,hep aynı şiiri tekrarladım içimden.

Sevgili blogum biliyorum uzun zaman oldu seni ihmal ettim.Geçtiğimiz temmuz ayı benim için çok yoğundu.Öncelikle şunu belirtmeliyim ki bu satırları yeni evimden yazıyorum :) Yanlış duymadınız,yaklaşık 5 yıllık Ümraniye yaşantıma noktayı koydum.Sevgili ev arkadaşımın (eski ev arkadaşımın) önümüzdeki ay evlenecek olmasından dolayı Bahçeşehir-Ispartakule ye taşındım.Yeni evime alışmaya çalışıyorum.En güzel tarafı işe 15 dakikada gidiyor olmak :) Temmuz ayı benim için tatil ayıydı.2 haftalık izin aldım.Her ne kadar bir haftasını ev arama işlerine ayırsam da…:(

2006 yılının ekim ayında resmi olarak programcılık hayatıma başladım.Onun öncesi de var tabi ama resmi olarak belirttiğim tarih.Bizim sektörde çok çeşitli ünvanlar var.Developer,Software developer,yazılım uzmanı,yazılım geliştirici vs vs.4 yıl sonra tam olarak ünvanımı öğrendim. Bundan önce hep yazılım uzmanı olarak bir etiketim vardı.Hala öyle bir değişiklik yok.Amma velakin IK tarafındaki tam ünvanım açıklandı.Senior Junior B Yazılım Uzmanı :) Aaa Melih naptın yanlış yazdın galiba.Hem senior yazdın hem junior yazdın.Üstelik bi de harf kalmış orada B diye,o nedir hemen düzelt yazını.

Hafta sonu gittiğim bir yerden bahsetmek istiyorum.Adı Maria’s cheesecake.Nedir bu Maria’s cheesecake in hikayesi anlatır mısın Melih?Tabiki anlatırım ne demek. Bilgi işleme bundan 6-7 ay önce iş yaptığımız firmalardan birinden hediye olarak cheesecake geldi.Ailecek(bilgi işlem ailesi yaklaşık 60 kişi) bir cheesecake i ince dilimler halinde götürdük :) Ben ki kaymaklı ekmek kadayıfları ile künefelerle ömrünü geçirmiş biri olarak,cheesecake sevmem diyordum lakin bu muhteşemdi.Adını ve yerini öğrenmeliydim. Üzerindeki kartta Maria’s cheesecake yazıyordu.

Daha önceden de bir kaç kez yurt dışına çıkmış çeşitli ülkeleri gezme şansına sahip olmuştum. İspanya’ya da gitmiştim fakat Barcelonayı gezme şansımız olmamıştı.Şunu itiraf etmeliyim ki,Barcelona şu ana kadar gezdiğim en güzel şehir diyebilirim. Barcelona hava alanına indiğimizde orada dikkatimi çeken en büyük unsur,Atatürk hava limanı kadar yoğun bir hava alanı olmayışıydı. Çok sakin fazla insanın olmadığı bir hava limanıydı.Bir an tereddüt ettim acaba yanlış yere mi indik diye. İspanyollarla çok fazla ingilizce anlaşamıyorsunuz.

Sık sık düşünüyorum nasıl bir iş yapıyorum diye.Dışardan bakanların her zamanki gibi görüşü belli.“Oturduğunuz yerden para kazanıyorsunuz beee.Çuvalla para götürüyorsunuz hala ağlanıyorsunuz.” Gerçekten çuvalla mı kazanıyoruz?Hadi parayı götürüyoruz diyelim,ya bizden götürdükleri…Bugün bilgi işlemden bir abimizin yazılım grubuna gönderdiği bir mail aslında ne hissettiklerimizi bir nebze de olsa dile getiriyor.Paylaşmassam olmazdı. YAZILIMCI OLMAK; 1.tuhaf çalışma saatlerin vardır… hayat kadınları gibi… 2.müşterini memnun etmek için çalışırsın … hayat kadınları gibi… 3.müşterin çok iyi para öder, ama sen değil patronun köşeyi döner… hayat kadınlarında olduğu gibi…

Cümlelere nasıl başlasam bilmiyorum. Uzun zamandır(yaklaşık 5 yıldır) bu domain adresi başka birindeydi. Sonunda boşa düştü ve aldım. Aldım ama boş mu duracaktı. Onu biraz aktif hale getirmek gerekiyordu. Ufaktan kendi bloğumu yazmaya başladım. Umarım devamı gelir ve burayı eksik bırakmam. Herkesteki gibi bir hevesle başlayıp bir iki karalama sonrasında bitmez. Simdilik bu kadar vakit çok geç oldu. Daha ütü yapıcam :) Unutmadan kendisine söz vermiştim ilk yazıda adından bahsedeceğim diye.

82 li yılların sonlarına doğru, güz diye tabir edilen mevsimin kendisine bağlı Eylül ayının bitimine yakın, 25. gününde öğlen sularında gözlerimi açtım bu yuvarlak dünyaya. Edebi bir giriş yapmaya çalışsam da edebiyat ile aram hiç iyi olmadı. Türkçe ve edebiyat derslerini zor geçtim hep. Hatta üniversite de kaldım. Benim suçum yoktu ama hoca takmıştı bana :) Bizimkiler isim koymak için fazla zorlanmadılar. Hızır idi Yunus idi derken babamın dominantlığı vesilesi ile “güzel,şirin,sevimli,yakışıklı…” anlamlarına gelen Melih ismimi almışım.